آنگاه که خنده بر لبت می میرد

چون جمعه ی پاییز دلم می گیرد

دیروز به چشمان تو گفتم که برو

امروز دلم بهانه ات می گیرد

از پشت شیشه های بزرگ دلتنگی
گریه میكنم
و آرزو میكنم كه ای كاش
   یك لحظه فقط یك لحظه را احساس كنم
میخواهم سر روی شانه های مهربانت بگذارم
تا دیگر از گریه كم نشوم
  دلم را به تو دادم و كلیدش را به سوی
 آسمان خوشبختی ها روانه كردم
چه شبها كه تا سحر به یادت
با دلتنگیها به سر بردم
چه روزها با خاطراتت نفس كشیدم
پس تو ای سخاوت آسمانی من
مرا دریاب که دیوانه وار
دوست دارم

عشق یعنی راه رفتن زیر باران

عشق یعنی من می روم تو بمان

عشق یعنی آن روز وصال

عشق یعنی بوسه ها در طوله سال

عشق یعنی پای معشوق سوختن

عشق یعنی چشم را به در دوختن

 عشق یعنی جان می دهم در راه تو

عشق یعنی دستانه من دستانه تو

به گل گفتم: "عشق چيست؟" گفت:از من خوشگل تر است

به پروانه گفتم: "عشق چيست؟" گفت: از من زيبا تر است

به شمع گفتم: "عشق چيست؟" گفت:از من سوزان تر است

به عشق گفتم: "آخر تو چيستي؟" گفت:نگاهي بيش نيستم..

 زيباترين كلمه؟................. عشق

زشت ترين كلمه؟..........بي وفايي

پاك ترين كلمه؟....................اشك

بي همتاترين كلمه؟...........تنهايي

بي معناترين كلمه؟............جدايي

جذاب ترين كلمه؟.............آشنايي

سکوت حقیقت است

فریاد است

سرشار از سخنان ناگفته است

از حرکات ناکرده

اعتراف به عشق های نهان

و ببین که این بغض بی صدای من

اعتراف به عشق همیشگی توست

مي ترسم از نبودنت...

و از بودنت بيشتر!!!

نداشتن تو ويرانم ميكند...

و داشتنت متوقفم!!!

وقتي نيستي كسي را نمي خواهم.

و وقتي هستي" تو را" می خواهم.

رنگهايم بي تو سياه است ،و در كنارت خاكستري ام

خداحافظي ات به جنونم مي كشاند...

و سلامت به پريشانيم!؟!

بي تو دلتنگم و با تو بي قرار....

بي تو خسته ام و با تو در فرار...

در خيال من بمان

از كنار من برو

من خو گرفته ام به نبودنت

سلام عزیز مهربون، اجازه هست بشم فدات؟

اجازه هست تو شعر من، اثر بذاره خنده هات؟

شب که می شه یواش یواش، با چشمک ستاره هاش

اجازه هست از آسمون، ستاره کش برم برات؟

اجازه هست بیای پیشم یه كم بگم دوست دارم؟

تو هم بگی دوسم داری بارون بشم دل ببارم

بریم تو باغ اطلسی بی رنج و درد بی كسی

بهت بگم اجازه هست گل روی موهات بذارم

اجازه هست خیال کنم، تا آخرش مال منی؟

خیال کنم دل منو، با رفتنت نمی شکنی؟

اجازه هست خیال کنم، بازم میای می بینمت؟

با اون چشای مهربون، دوباره چشمک می زنی؟

طپش طپش با چشمكت، غزل بگم برای تو

با اتكا به عشق تو، تو زندگی برم جلو؟

هر چی بگی نه نمی گم، جونم بخوای برات می دم

هر چی می خوای بهم بگو، فقط بهم نگو برو

اجازه هست بازم تو خواب، بوس بكارم كنج لبات

یه شعر تازه تر بگم، به یاد شرم گونه هات

نشونیتو بهم می دی؟ تا پنهون از چشم همه

ورق ورق نامه بدم بازم برات

همیشه مهربون من! نامه رسید به انتها

فقط یه چیز یادت باشه: بازم به خواب من بیا

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

از بس که دست می گزم و آه می کشم

آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

عـــــــــاشق خـــــــدام چون تنها کسیه که فریادم اذیتش نمی کنه ......

عـــــــــاشق خـــــــدام چون تنها کسیه که بهم نمیگه بسته خسته شدم.......

عـــــــــاشق خـــــــدام چون تنها کسیه که مطمئنم منو به خاطر همینی که هستم میخواد.........

عـــــــــاشق خـــــــدام چون تنها کسیه که مطمئنم بهم هیچوقت پشت نـــــــمی کنه.........

عـــــــــاشق خـــــــدام چون تنها کسیه که وقتی میگم تنهام سریع خـودشو به من می رسونه......

عـــــــــاشق خـــــــدام چون تنها کسیه که بهم لــــــبخند مــــــــیزنه...........

دنیا را می دهم برای لبخندت

هراسی نیست

شاد که باشی دنیا ازآن من است

اگر کسی را دوست داری

به او بگو

زیرا قلب ها همیشه با کلماتی که ناگفته می مانند

می شکنند

(جرج آلن)

بی تو، مهتاب‌شبی، باز از آن كوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم،

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه كه بودم

اگر کلمه دوستت دارم قیام علیه بندهای میان من و توست اگر کلمه دوستت دارم

 راضی کننده و تسکین دهنده قلب هاست اگر کلمه دوستت دارم پایان همه جدایی

 هاست اگر کلمه دوستت دارم نشانگر عشق راستین من به توست اگر کلمه

دوستت دارم کلید زندان من و توست پس با تمام وجود فریاد میزنم دوستت دارم

قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب

دور خواهم شد از این خاک غریب

(سهراب)

راستش نمیدانم اقرار به پشیمانی خودش پشیمانی میاورد یا نه

اما بگذار آیینه وار اغرار کنم
پشیمانم
از تمام حس هایی که نثار این یخ بسته های سنگی کردم
از تمام لبخند هایی که با تایید اهل دل به روترشی اهل عقل زدم
از تمام سادگی های بی جواب مانده ام
از تمام نیمه های پر لیوان ها که دیدم
سخت
پشیمانم
پشیمان میشوم شاید
از اینکه ماندم و رفتی
پشیمان میشوی روزی

از اینکه رفتم و ماندی

من سکوت خویش راگم کرده ام

لاجرم دراین هیاهو گم شدم

من که خودافسانه می پرداختم

عاقبت افسانه مردم شدم